ISANG YUN (1917-1995) werd geboren in het huidige Zuid Korea. Hij studeerde in Korea en Japan, werd actief in de Koreaanse verzetsbeweging tijdens de bezetting van Korea door Japan en werd gevangengenomen in 1943. Hij ontsnapte en ging tot het eind van de tweede wereldoorlog 'ondergronds'. Na de oorlog werkte hij als maatschappelijk werker en in het onderwijs.

In 1956 vertrok Yun naar Europa en studeerde compositie aan het Parijse conservatorium en bij Blacher en Rufer in Berlijn. In Darmstadt studeerde hij Nieuwe Muziek. Hij vestigde zich definitief in Duitsland.

In 1967 haalde Yun alle kranten, toen de Zuid Koreaanse geheime dienst hem naar Seoul ontvoerde, martelde en tot de doodstraf veroordeelde. Diplomatieke druk en petities van o.a. Stravinsky, Carter en Stockhausen veroorzaakten Yun’s vrijlating en terugkeer naar Duitsland in 1969. Het kan dan ook geen verwondering wekken dat humanitaire bezorgdheid een belangrijke plaats inneemt in veel van zijn composities: zoals in zijn Cello Concerto, waarin de cello het 'slachtoffer' is, gevangengenomen door het orkest. Yun was echter niet uitsluitend een 'politieke' componist: hij was evenzeer gefascineerd door esthetische en filosofische invloeden, of dat nu traditionele Aziatische muziek betrof, het Chinese Taoisme of Westerse avantgarde-composities. Hij combineerde ook Koreaanse volksmuziek met Westerse musical-invloeden in zijn werk, dat bestaat uit opera’s, concerten, symfoniën en kamermuziek.

Een groot deel van de boeiende documentaire over deze fascinerende kunstenaar bestaat uit een uitgebreid interview met hem, dat in 1995, kort voor zijn dood, werd gemaakt. Daarnaast worden opnamen in Korea afgewisseld met historisch archiefmateriaal, opnamen van uitvoeringen van zijn werk en gesprekken met uitvoerenden.

|| Omhoog || Andere Achtergrond-informatie ||